PARKİNSON ŞİKAYETLERİNDEN AHŞAPTAN OYUNCAK YAPARAK KURTULDU

El Titremelerinden Kurtulmak İçin Başladığı Ahşap Sanatı Evini Adeta Oyuncak Müzesine Çevirdi Van'da yaşayan Parkinson hastası İkram Vergili, doktorunun tavsiyesi üzerine başladığı ahşap oymacılığı ve maket yapımı sayesinde elindeki titremelerden kurtuldu.

Van´da yaşayan Parkinson hastası İkram Vergili, doktorunun tavsiyesi üzerine başladığı ahşap oymacılığı ve maket yapımı sayesinde elindeki titremelerden kurtuldu. Hastalıktan kurtulmak için başladığı Ahşap Sanatı Evini Adeta Oyuncak Müzesine Çevirdi Van’ın Özalp İlçesine Bağlı Yukarı Mollahasan Mahallesinde ikamet eden 70 yaşındaki İkram Vergili ‘ye 2015 yılında gittiği hastanede Parkinson tanısı konuldu.  Van Eğitim ve Araştırma Hastanesine el titremesi şikayetiyle gelen İkram Vergili, doktorun tavsiyesiyle başladığı el sanatı sayesinde sağlığına kavuştu. Hastalığı yüzünden ellerinin titremesi nedeniyle büyük sıkıntı yaşayan Vergili, Van Eğitim ve Araştırma Hastanesinde tedavi görürken doktorları "el sanatlarıyla uğraşarak parmak egzersizleri yapması" önerisi üzerine çalışmalara başladı. Çöpten ve çevreden geri dönüşüm malzemeleri toplayan Vergili, atölyeye çevirdiği odasında ahşap oymacılığının yanı sıra maketten cami, okul, uçak, ev, araba ve saatler yaptı. Günün büyük bölümünü çalışarak geçiren Vergili, Parkinson hastalığından kaynaklanan şikayetlerinden kurtulmayı başardı. Vergili şimdi tek isteğinin bir sergi açıp sergiden elde edeceği geliri yetim çocuklara vermek. Hacı İkram Vergili: “69, söyle 70 yaşındayım. Benim hastalığım vardı, Parkinson hastalığım vardı. Doktora gittim. Caner beyin yanına gittim. Beni muayene etti, ilaçlar yazdı, dedi; benim tavsiyem sen bir el işi yap. Dedi benim tavsiyem el işi yap. Dedim; ’hocam ne yapayım’? dedi; külah yap, atkı yap’ ben geldim burada bir ahşapla başladım. Sebze kasaları oradan, buradan getirdim, öyle başladım. Oyuncak, moyuncak yaptım. Tesbih yaptım, levhalar yaptım. Valla yerde ne ağaç bulsam onu yapıyorum. Biliyorum yani bu ağaç ne işe yarar. Valla tezgahım yoktur. Zımparayla, bıçakla. Bak bunları tane, tane bu tesbihleri zımparayla bu gençlerin tesbihleridir, aha bu levhalar bu saatleri mesela saatleri görüyorsun. Öyle kafadan, kafadan. Ben düşündüm mesela bu saat dörtgen levhaydı  ben bunu üçgen yaparım saatin içi de dörtgen yaparım. Bunu doktora yapmışım. Doktor Caner Baydar ona götüreceğim, ona vereceğim. Dedi el işi yap. Dedi uğraş, ben uğraştım. Benim elim düzeldi yok titreme. Şimdi öbürleirni çok vermişim doktora. Sergi gibi bişey var gösteriyor hastalarına gösteriyor diyor ‘ bak bu adam bu işi yaptı, siz de bu işi yapın. Yani gerçekten ilaçtan daha şeydir, etkilidir. Elim mesela kaslarım çalışıyor. Doktor bana dedi ki ampulü sık ben bilmiydim. Bizim muayenemiz de böyledir. Ben böyle yapamiydim. Ampulü sık, ampulü gevşet. Şimdi çok iyiyim. Yok valla venim niyetim vardı ben çocuklara şey yapacam, yetim çocuklar için satacam. Niyetim odur. Ben bölge müdürüne söyledim, iki sefer söledim o da yani Allah için bana dedi şey yap, getireceksiniz sergi yapacağız. Bir ara bana hastanede dedi. Ben bekliyorum. Melisa Vergili: “ 12 yaşındayım. 6. Sınıfa gidiyorum. Ben doğduğum zaman oyuncak yapıyordu. Tahtalardan kamyonlar, ne bileyim işte inekler, bebekler öyle şeyler yapıyordu. Bize oyun parkı yaptı. Salıncaklar yaptı. Kaydırak yaptı. Taklit var yaptı. Bazen şaşırıyoruz nasıl bunları yapıyor. Bazen kendimize oynuyoruz. Çok mutlu oluyoruz yaptığı oyuncaklar Yani nasıl başladı? Desene bize de bir şeyler yapsın, kamyon yapsın, araba yapsın, at yapsın, bize de yapsın. Bunları bize de yapın. Bana öyle diyorlar. Önce ben ben  İrem Nur Vergili: “ 11 yaşındayım. 5. sınıfa gidiyorum. Biz arkadaşlarımızla oyun oynuyorduk. Bu dedim küçükken bunlar bu tahtalı tahtalar yapmaya başladı. Hatta benim dedem öğretmenlerimize oyuncakları gönderiyordu. Sonra öğretmenimiz diyordu, "Bunları nasıl yapıyor?" bir gün bize getirdi. Bir gün ben de getirdim. Onlarla, arkadaşlarımla bir sergi yaptık bunlarla. Ben de arkadaşlarımı yanına götürüp birlikte oynuyorduk. Sonra bu dedem 5 yaşındayken bu park parkı yaptı. Biz de çok sevindik, sevindik. Sonra dedemin yaptığı oyuncakları buraya getirip oynuyorduk. Bebekler, ahşaptan bebekler yapmayı biz de gelip burada yapmaya başlıyorduk.